Bart Stok vond verkoop familiebedrijf emotioneel zwaar

Stok groeide op in het familiebedrijf en werkte er als kind tijdens de vakanties. Toch rolde hij niet direct het vak in. In 1991 stapte hij, na een aantal jaar als jurist werkzaam te zijn geweest, in het bedrijf van zijn vader. Met succes. De producent van versmaaltijden groeide in twintig jaar van leverancier van salades aan slagerijen naar een internationale onderneming met 130 man personeel en 25 miljoen euro omzet.

Niet gelukkig
De groei betekende ook dat het bedrijf moest professionaliseren. “Er moesten grote ict-projecten worden gestart en hoe groter je klanten worden hoe formeler de relaties. Bovendien verharde het retailspel enorm als gevolg van de supermarktoorlog. Al die dingen samen vroegen om een ander soort management, waar ik mij niet gelukkig bij voelde”, vertelt Stok tegen ondernemersmagazine Sprout.

Adviserende rol
Ook een sabbatical bood geen uitkomst. Stok bemoeide zich bij terugkomst niet meer met het dagelijkse bestuur en wilde een meer adviserende rol gaan spelen. Dat viel uiteindelijk ook tegen. “Ik heb toen een directeur van buiten aangesteld en ben in de raad van commissarissen gaan zitten. In mijn branche bleven dingen natuurlijk ook niet onopgemerkt. Toen werd ik in 2010 opgebeld door een Belgische collega. Of ik geen interesse had om het bedrijf te verkopen.”

Emotionele beslissing
De Belgische overname ging niet door. Maar Stok besloot het bedrijf evengoed van de hand te doen. Via adviesburau Boer & Croon vond hij een andere partij. Het moeilijkste gedeelte van de verkoop lag toch vooral op het emotionele vlak. “Het moeilijkste van de beslissing is dat  je iets verkoopt wat door je vader is gestart. Ik heb het dus ook steeds goed met mijn ouders besproken. Mijn vader vond het misschien een beetje jammer, maar mijn moeder zei direct: dat had je al veel eerder moeten doen.”