Het begint allemaal in 1913 met een exclusieve vogelcollectie. Johan Burgers stelt in het pittoreske stadje ’s-Heerenberg zijn Faisanterie Buitenlust open voor bezoekers. De dierenverzameling krijgt meteen veel belangstelling. Honderd jaren verstrijken en vandaag de dag staat die collectie bekend als het officiële begin van dierenpark Burgers’ Zoo.
Een jeugd vol beesten en boomhutten, dat maakt niet iedereen mee. Alex van Hooff, directeur van dierentuin Burgers’ Zoo, wel. Na een heftige Tweede Wereldoorlog bouwt zijn familie Burgers’ Zoo weer op. Daarna volgt een periode van innovatie, onder andere met ecodisplays als Burgers’ Bush en Burgers’ Ocean. Op 30 maart 2013 bestaat Burgers’ Zoo een eeuw. Van Hooff is opgegroeid op het park en vertelt in het derde deel van deze serie over zijn jeugd en zijn rol als directeur.
Nooit saai
De Bush, de oceaan en de savanne zijn voor Alex van Hooff allemaal niet nieuw meer. Tijdens zijn jeugd is de dierentuin zijn achtertuin. Toch is het leven op het park volgens hem nooit monotoon geworden: “Nog steeds is elke dag anders. Soms wordt er bijvoorbeeld een nieuw dier geboren en ook de interactie met klanten maakt dat het hier nooit saai is.”
Kinderboekenschrijver Paul van Loon werd geïnspireerd door de jeugdverhalen van Van Hooff. Zijn kinderboekenserie De Leeuwenkuil is deels gebaseerd op Van Hooffs leven op het park. “Mijn zussen en ik hadden bijvoorbeeld een boomhut op het park vroeger en dat komt in het boek ook terug”, vertelt Van Hooff. Het idee van De Leeuwenkuil komt tot stand als Van Loon het nieuwste boek over Dolfje Weerwolfje presenteert bij de wolvenkolonie op het park. Van Hooff: “Toen vertelde ik hem verhalen over mijn kindertijd hier en zo werd dat idee geboren.”
Moeilijke overdracht
Van Hooff is als kind al vaak in Burgers’ Zoo. Dat betekent echter niet automatisch dat hij het bedrijf wil overnemen. “Ik dacht daar als kind niet zoveel aan”, aldus Van Hooff. “Ik vertelde bijvoorbeeld nooit op school dat ik graag directeur van het park wilde worden. Ik werd daar ook niet toe gepusht door mijn ouders; het was mijn eigen keuze.”
Als Van Hooff aangeeft dat hij toch graag bij het familiebedrijf wil werken, gaat hij een proeftijd aan. Op die manier kan hij uitvinden of hij het echt wil. Als Van Hooffs vader Antoon in 2004 overlijdt, heeft dat invloed op de bedrijfsoverdracht. “Alles ging toen plotseling veel te snel”, zegt Van Hooff. “Gelukkig heb ik nog wel vijf jaar met mijn vader mogen werken.”
Familie zoo
Als algemeen directeur van Burgers’ Zoo staat Van Hooff niet alleen. Samen met zijn moeder Greet van Hooff-Wierenga en zijn vrouw Bertine van Hooff-Nusselder vormt hij de directie van het familiebedrijf. “Het lijkt misschien moeilijk om met je familie samen te werken, maar het is juist prettig”, aldus Van Hooff. “We kennen elkaar goed, waardoor we opener zijn naar elkaar toe. We hebben veel respect voor elkaar en we hebben soms aan één woord al genoeg.”
Ook de band met de werknemers is volgens Van Hooff goed: “Bij Burgers’ Zoo werken veel mensen in vaste dienst. Wij kunnen het ons niet veroorloven om telkens nieuwe krachten aan te nemen, omdat verzorgers een band op moeten bouwen met de dieren. Dat duurt minstens vier jaar. Er zijn dan ook verzorgers die hier al meer dan veertig jaar werken. En zij bouwen daardoor niet alleen een goede band op met de dieren, maar ook met de familie.” En zo houdt Burgers’ Zoo een bijzondere familieband in stand.
