Family business: de schone was buiten hangen [afl. 4]

Een gespreid bedje of een loodzware verantwoordelijkheid? Drie ondernemers vertellen hoe het is om het bedrijf van hun (schoon)ouders over te nemen. Vandaag het gevolg op het verhaal van Vivienne van Eijkelenborg.

De ouders van Vivienne Eijkelenborg werkten met hun vertrouwde huisaccountant, zijzelf zocht een eigen financieel raadgever. Zodra beide rapporten op tafel lagen, gingen ze daarover in gesprek. “We keken naar de verschillen in de rapporten en probeerden daar uit te komen. Dat was leuk, we konden gelukkig zakelijkheid met humor relativeren. We zijn als gezin altijd open en duidelijk geweest.” Van Eijkelenborg heeft het hele bedrijf gekocht. Ze kreeg een lening bij de bank die werd aangevuld met een goodwill-lening van haar ouders. “Ik heb geen voorschot op mijn kindsdeel gekregen, heb mijn ouders honderd procent betaald. Dat was pittig, maar uiteindelijk goed. Dat is nou eenmaal onderdeel van ondernemerschap.”

Een jong en dynamisch team
Op 1 januari 1999 was de overname een feit. “Als je zoiets beslist, moet je direct doorpakken. Zo hou je de zaken helder, ook voor de medewerkers.” Er werkten toen twaalf mensen. Overigens waren drie personeelsleden niet enthousiast over de nieuwe ideeën die Van Eijkelenborg wilde doorvoeren. Uiteindelijk heeft ze na vier jaar van twee van hen afscheid moeten nemen. Dat was lastig, pijnlijk zelfs. Maar intussen heeft ze een – naar eigen zeggen – jong en dynamisch team verzameld. Er werken nu veertig mensen, waaronder haar zus als haar personal assistant. “Dat gaat heel goed. Mijn zus heeft andere ambities en gaat heel goed om met deze werkrelatie.” Haar ouders liepen nog even mee in het bedrijf, haar moeder bij de klantenservice en haar vader op wat lopende projecten.

De cirkel is rond
Tegenwoordig doet Van Eijkelenborg het geheel alleen. Af en toe mist ze feedback, die haalt ze dan uit boeken als Verne Harnish’ The Rockefeller Habits en Jim Collins’ Good to Great, maar ook uit haar internationale entrepreneurs-netwerk waar ondernemers elkaar ondersteunen. Van Eijkelenborg heeft haar draai gevonden als ondernemer, heeft zelfs nog tijd om kinderboeken te schrijven waarmee producten van Difrax worden ondersteund. De cirkel is rond, ze staat voor dit boek weer model, nu als de vertellende fopspenenfee Soe Soe en eetfee Mimi die de ouders coacht bij hun opvoeding. In Nederland markt is Difrax gezond aanwezig, haar huidige wens is internationaal stappen te maken. “Dat is hard werken, harder dan ik had verwacht.” Maar het is al gebleken dat directeur Van Eijkelenborg daar niet voor terugschrikt.

Dit artikel is geschreven in samenwerking met de redactie van Overnamematch.nl.
Lees ook deel 3 en deel 5 van de serie artikelen over dit thema.


Blijf op de hoogte met onze maandelijkse nieuwsbrief